استصحاب وجودیاستصحاب وجودی به استصحاب امر وجودی گفته می شود. استصحاب وجودی حکم به بقای وجود یک شیء است. ۱ - تعریف استصحاب وجودیـــ استصحاب امر وجودی مانند استصحاب کر بودن آبی که قبلا کر بوده است و الآن در کر بودن آن شک می‌کنیم، مقابل «استصحاب عدمی» (اصل عدم) مانند استصحاب عدم کر بودن آبی که قبلا کر نبوده و الآن در کر بودن آن شک کرده‌ایم. ـــ استصحاب وجودی، مقابل استصحاب عدمی و به معنای استصحاب وجود چیزی است که در گذشته مسلّم بوده و اکنون در آن تردید شده است، مانند: استصحاب حیات شخص غایب، یا استصحاب وجود وضوی سابق؛ به بیان دیگر، در استصحاب وجودی، مستصحب ، امری وجودی است؛ به خلاف استصحاب عدمی که مستصحب آن، امری عدمی است. در کتاب «فرائد الاصول» آمده است: «.. . ان المستصحب قد یکون أمرا وجودیا، کوجوب شیء او طهارة شیء او رطوبة ثوب او نحو ذلک.. . ». در استصحاب وجودی، لازم است مستصحب، وجود خارجی و یا اعتباری داشته باشد. ۲ - پانویس۳ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۱۸۱، برگرفته از مقاله «استصحاب وجودی. فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۱، ص۴۵۵. |